การหยุดขาดทุนและการไม่หยุดขาดทุน—ข้อหลอกลวงในการหยุดขาดทุนอยู่ที่ไหน?

การหยุดขาดทุนเป็นทักษะพื้นฐานที่สำคัญที่สุดสำหรับการมีชีวิตอยู่ในระยะยาวในวงการการลงทุน Forex แต่ด้วยความกลัวที่จะสูญเสีย มักมีนักลงทุนจำนวนมากที่เข้าใจเกี่ยวกับการหยุดขาดทุนอย่างผิดพลาดหรือสับสน เมื่อพูดถึงการลงทุนทางการเงิน นี่เป็นข้อเท็จจริงที่ STOPLOSS หรือการหยุดขาดทุน กลายเป็นหนึ่งในคำที่พบเจอบ่อยที่สุดแต่กลับไม่เป็นที่นิยมในหมู่นักลงทุน ดังนั้น ข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการหยุดขาดทุนมักจะมีอะไรบ้าง?

ข้อผิดพลาดที่หนึ่ง: ไม่หยุดขาดทุน

ทำไมการไม่หยุดขาดทุนจึงผิดพลาด? เมื่อทำการซื้อขายย่อมมีความถูกต้องและไม่ถูกต้อง การจะทำได้ถูกต้องจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล แต่ถ้าทำผิดจะทำอย่างไร? ทางเลือกเดียวเมื่อทำผิดในตลาด forex คือการยอมรับความผิดพลาดทันทีและแก้ไข ซึ่งการหยุดขาดทุนคือเครื่องมือหลักในการยอมรับข้อผิดพลาดและแก้ไขข้อผิดพลาด การซื้อขายทุกครั้งไม่ควรถือว่าเป็นการพนันที่มีเดิมพันสูง แต่ควรถือว่าเป็นตัวแปรในเกมที่มีโอกาส หากไม่ใช้การหยุดขาดทุน นั่นหมายความว่าไม่ยอมรับหรือไม่มีความกล้าที่จะยอมรับข้อผิดพลาด บางทีอาจคิดว่าไม่ทำผิด หรือมีความหวังว่าสิ่งที่ทำจะไม่ผิดพลาด

ตามกฎของมอร์ฟี "ถ้ามีสิ่งใดที่มีโอกาสจะไม่ดีแล้ว มันจะเกิดขึ้นจริง" ความผิดเล็กน้อยอาจกลายเป็นความผิดใหญ่ ขาดทุนเล็กน้อยอาจกลายเป็นขาดทุนใหญ่ และสุดท้ายจะสลายไปอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ นักลงทุนทุกคนจะไม่มีชีวิตอยู่ถึง 500 ปี และใช้เวลาส่วนใหญ่ในการรอคอยตำแหน่งที่ขาดทุนจะกลับมาเป็นกำไร เงินทุนของนักลงทุนมีขีดจำกัด ไม่สามารถรองรับความเสียหายที่ไม่มีที่สิ้นสุดได้

ผู้ที่ไม่ยอมแก้ไขเมื่อทำผิดชัดเจนว่าพร้อมที่จะ "อยากมีชีวิตอยู่ถึง 500 ปี" และได้ขุดอุโมงค์ไปยังนอกซ์ฟอร์ด (ที่เก็บทองสำรองของสหรัฐอเมริกา) ระวัง ความหยุดขาดทุนอาจเป็นข้อผิดพลาดใหม่ แต่การไม่หยุดขาดทุนแน่นอนว่าเป็นความผิดพลาด การเลือกสิ่งที่อ่อนลงจากที่ทั้งสองไม่สมควรเลือก แม้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่ต้องการเผชิญกับความสูญเสียที่แน่นอน แต่เมื่อพิจารณาถึงเวลาและเงินทุนที่มีจำกัด การยอมรับการสูญเสียเป็นบางส่วนเพื่อให้ได้มาซึ่งการควบคุมในระดับใหญ่จึงเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาด。

ข้อผิดพลาดที่สอง: การหยุดขาดทุนแบบยุ่งเหยิง

นักเล่นใหม่ส่วนใหญ่เมื่อประสบความสูญเสียอันใหญ่หลวงจากการไม่หยุดขาดทุน มักจะเรียนรู้บทเรียนโดยนำการหยุดขาดทุนไปทำเป็นระเบียบวินัยที่เข้มงวด ซึ่งมักจะนำไปสู่ด้านตรงข้ามอีกด้านหนึ่ง คือการหยุดขาดทุนแบบยุ่งเหยิง。

ผลที่ชัดเจนของการหยุดขาดทุนแบบยุ่งเหยิงคือไม่มีบัญชีไหนที่จะทนต่อการหยุดขาดทุนอย่างต่อเนื่องได้ นักลงทุนที่เห็นมูลค่าทรัพย์สินในบัญชีลดน้อยลง มักจะกลับมาที่จุดเดิมคือไม่หยุดขาดทุนอีกครั้ง และกลับไปกลับมาระหว่างการหยุดขาดทุนและไม่หยุดขาดทุน。

นักลงทุนจะต้องนำตัวเองออกจากกรอบความคิดที่มีเพียงการหยุดขาดทุนและไม่หยุดขาดทุน เพื่อค้นหาคำตอบ จริงๆ แล้วการหยุดขาดทุนมีวัตถุประสงค์อะไร? วัตถุประสงค์ของการหยุดขาดทุนคือการควบคุมความเสี่ยง แต่ต้องตระหนักว่าการหยุดขาดทุนไม่ใช่วิธีเดียวในการควบคุมความเสี่ยง มีอุปสรรคและกับดักมากมายในเขาวงกตของการเก็งกำไร เราประสบความผิดพลาดและเผชิญกับความเสี่ยงมากมาย สิ่งเดียวที่จะทำให้การหยุดขาดทุนลดน้อยลงคือการทำให้เกิดข้อผิดพลาดน้อยลง และลดความเสี่ยง ซึ่งจะทำให้ทุกครั้งที่หยุดขาดทุนจะเป็นสิ่งที่จำเป็นและมีค่า แทนที่จะเป็นเรื่องไม่จำเป็นและทำร้ายตนเอง

ข้อผิดพลาดที่สาม: บางครั้งหยุดขาดทุน บางครั้งไม่หยุดขาดทุน

เมื่อเริ่มตระหนักถึงความจำเป็นของการหยุดขาดทุน พร้อมทั้งได้สัมผัสกับผลที่ตามมาจากการหยุดขาดทุนแบบเรียบร้อยแล้ว นักลงทุนยังคงมีทางตันหนึ่งทางเพิ่มเติม ซึ่งก็คือการตัดสินใจบางครั้งหยุดขาดทุน บางครั้งไม่หยุดขาดทุน เมื่อขาดทุนอยู่ในขีดจำกัดที่สามารถยอมรับได้ เช่น การหยุดขาดทุนที่ 30 จุด แต่เมื่อการหยุดขาดทุนขยายไปถึง 100 จุดกลับไม่หยุด นี่จริงๆ แล้วจะตัดสินใจจากขนาดของการขาดทุน ไม่ใช่ว่าตนทำผิดหรือไม่。

การหยุดขาดทุนไม่ใช่ยาครอบจักรวาล มันเป็นเพียงเข็มขัดนิรภัยและร่มชูชีพในการลงทุน การไม่รัดเข็มขัดไม่หมายความว่าจะเกิดอุบัติเหตุแน่นอน แต่การรัดเข็มขัดจะทำให้การลงทุนมีความมั่นคงมากขึ้น การหยุดขาดทุนเป็นสิ่งจำเป็น แต่อาจกล่าวได้ว่าเป็นเพียงเครื่องมือสำรองเท่านั้น การใช้การหยุดขาดทุนอย่างมากเกินไปจะทำให้เกิดความเสียหาย。

สำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่ การลดข้อผิดพลาด ลงน้อยที่สุด ทำการซื้อขายด้วยปริมาณน้อยๆ การปฏิบัติตามระเบียบการทำงานอย่างสม่ำเสมอ จะทำให้สามารถพัฒนาจากมือสมัครเล่นไปสู่มืออาชีพ และก้าวสู่เส้นทางการทำกำไรอย่างมั่นคงในระยะยาว